Frå solnedgang til soloppgang……….
Anno 1984 :
Sola stig på himmelen og det vert lysare for kvar dag. Snøen glitrer i ettermiddagssola som skin frå ein blå, skyfri himmel. To kvinner på ski , på veg til Gjøsetstøylen ,det er stille og fredelege i
naturen. Framme på støylen tek dei av seg skiene, set seg i solveggen og tek fram kvar si appelsin.
Dei to har mykje å prate om, dei er nemleg svært glade i same guten , den eine elska han som berre ei mor kan elske sitt barn, den andre elska han som berre ei nyforelska jente kan elske ein gut. Det blir ei samtale som berre dei to kan dele . Det er heller ingen andre som kan trenge inn i denne verda av følelser,som dei to har for denne guten. Den eine kjenner at det er som ho snart vil misse guten, det er ei anna som vil ta hennar plass, det kjennest sårt ,ja nesten som solnedgangen over Gjøsetstøylen. Skal tru om denne unge jenta som vil ta mor sin plass, bli ”førstedame” i livet til Øyvindgutten verkeleg veit kva det innebær av arbeid, plikter, oppofrelse,omsorg og ikkje minst ubetinga kjærleik?
Anno 2009:
Den forelska jenta ,Torunn, vart ”førstedame” i Øyvind sitt liv. Ho overtok arbeid,plikter,oppofrelse,omsorg og ubetinga kjærleik men ikkje som mor , men som ektemake. 25 år er gått sidan Torunn kom inni familien vår og ”solnedgangen” vart til ”soloppgang”. Det vart ikkje ein son mindre ,men ei dotter meir til stor glede for osss alle.
Vi takker for herlge dager på Antiparos ,takker for alle ”solnedganger” som vil gje oss ”soloppganger” med på vegen. Hjarteleg takk frå Jorunn og Rolv.
